กักั กั ณ กั ณฑ์ฑ์ ฑ์ มั ฑ์ มั มั ท มั ทรีรี รีรี นำ เสนอโดย กลุ่ม 1
ตโย เทวปุปุ ปุ ต ปุ ตตา ตโย เทวปุตฺตา ส่วนเทพเจ้าทั้งสามองค์ได้ทรงฟังพระเสาวนีย์ พระมัทรีเ รี ธอ ไหว้วอนขอหนทาง พระพักตร์น ร์ างนองด้วยน้ำ พระเนตร เทพเจ้าก็สังเวชในวิญญาณ ก็พา กันอุฎฐาการคลาไคลให้มรคาแก่นางพระยามัทรี พ รี อแจ่มแจ้งแสงศศิธร นางก็ยกหาบคอ. ขึ้นใส่บ่า เปลื้องเอาพระภูยามาคาดพระถันให้มั่นคง วิ่งพลางนางทรงกันแสงพลาง ยะเหยาะเหย่าทุกฝีย่างไม่หย่อนหยุด พักหนึ่งก็ถึงที่สุดบริเ ริ วณพระอาวาสที่พระลูกเจ้าเคย ประพาสแล่นเล่น ประหลาดแล้วแลไม่เห็นก็ใจหาย ดั่งว่าชีวิตนางจะวางวายลงทันที จึ่งตรัส รั เรีย รี กว่าแก้วกัณหาพ่อชาลีของแม่เอ่ย แม่มาถึงแล้ว เหตุไฉนไยพระลูกแก้วจึ่งมิมา เล่าหลากแก่ใจ แต่ก่อนแต่ไรสิพร้อม ร้ เพรีย รี ง เจ้าเคยวิ่งระรี่เรีย รี งเคียงแข่งกันมาคอยรับ รั พระมารคา ทรงพระสรวลสำ รวลร่า ร่ ระรื่นเริง ริ รีบ รี เอาขอคานแล้วก็พากันกราบกราน พระชนนี พ่อชาลีเจ้าเลือกเอาผลไม้ แม่กัณหาฉะอ้อนวอนไห้ว่าจะเสวยนม ผทมเหนือพระ เพลาพลางฉอเลาะแม่นี้ต่าง ๆ ตามประสาทารกเจริญ ริ ใจ
ถอดความ แปล : เมื่อเทวดาทั้งสามได้ฟังพระนางมัทรีข รี อร้อง ร้ ให้หกทาง พลางน้ำ ตาไหลอาบแก้มก็สงสาร เมื่อพระจันทร์ขึ้ ร์ ขึ้ นแล้ว สัตว์ทั้ง สามจึงลุกขึ้นเปิดทางให้แก่พระนางมัทรีพ รี ระนางจึงรีบ รี จัดเสื้อผ้า และวิ่งกลับด้วยน้ำ ตา เมื่อถึงที่พักก็ใจหายเพราะไม่เห็นลูกเล่น อยู่เหมือนเดิม เรีย รี กกัณหากับชาลีก็ไม่ออกมา ทั้ง ๆ ที่แต่ก่อน ออกมาหาอย่างพร้อ ร้ มเพรีย รี งคอยเวลาแม่กลับมา ยิ้มหัวเราะ อย่างร่เ ร่ ริง ริ เอาคานลงและกราบแม่ ชาสีเลือกกินผลไม้ กัณหาก็ ขอขนมตามประสาเด็กเล็ก
วจฺจฺ จฺ ฉ จฺ ฉา พาลาว มาตรํรํ รํรํ วจฺฉา พาลาว มาตรํ มีอุปไมยเสมือนหนึ่งลูกทรายทราม คะนองปองที่ว่าจะชมแม่เมื่อสายัณห์ โอพระจอมขวัญของแม่ เอ่ย เจ้ามิเคยได้ความยากย่างเท้าลงเหยียบดิน ริ้น ริ้ ก็มีได้ไต่ ไรก็มิได้ตอม เจ้าเคยฟังแต่เสียงพี่เลี้ยงเขาขับกล่อมบำ เรอ ด้วยดุริย ริ างค์ ยามบรรทมธุลีลมก็มิได้พัดมาแผ้ว พานแม่สู้ พยาบาลบำ รุงเจ้าแต่เยาว์มา เจ้ามิได้ห่างพระมารดาสัก หายใจ โอความเช็ญใจครั้ง รั้ นี้นี่เหลือขนาด สิ้นสมบัติพลัด ญาติยังแต่ตัวต้องไปหามาเลี้ยงลูกเลี้ยงผัวทุกเวลา แม่มาส ละเจ้าไว้เป็นกำ พร้า ร้ ทั้งสององค์
ถอดความ ลูกที่รัก รั ของแม่ไม่เคยต้องลงมาเดินเหยียบดิน แม่เลี้ยงอย่างดี ริ้น ริ้ ไม่ได้ไต่ไรไม่ได้ตอม ฟังแต่เสียงพี่เลี้ยงกล่อม แม่อุตส่าห์ ทะนุถนอมอย่างดี ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วแต่ต้องมาคอยหา เลี้ยงสามี ทิ้งลูกไว้สองคน
หํสาว หํสาว เสมือนหนึ่งลูกหงส์เหมราชปักษิน ปราศจากมุจลินท์ไปตก คลุกในโคลนหนอง สิ้นสีทองอันผ่องแผ้ว แม่กลับมาถึงแล้วได้ เชยชมชื่นสบาย ที่เหนื่อยยากก็เสื่อมหายคลายทุกข์ทุเลาลง ลืม สมบัติทั้งวงศาในวังเวียง โอแต่ก่อนเอยแม่เคยได้ยินแต่เสียงเจ้า เจรจาแจ้ว ๆ อยู่ตรงนี้
ถอดความ แปล : เหมือนลูกหงส์จากบ่อมุจลินท์ (เป็นบ่อในปัา หิมพานต์ ขอบสระ ประกอบด้วยตั้นจิก) ไปตกโคลนจนขนสีทองหมองไป แม่ก็กลับมาหวังจะมาชมลูกให้ ชื่นใจ ให้หายเหนื่อย แต่ก่อนเคยได้ยินเสียงอยู่แถวนี้
อิอิ อิ ท์ อิ ท์ ท์ท์ ปทวลญชีชี ชีชี อิท์ ปทวลญชี นั่นก็รอยเท้าพ่อ ชาลี นี่ก็บทศรีแ รี ม่กัณหา พระมารดายังแลเห็น โน่นก็กรวดทราย เจ้ายังราย เล่นเป็นกอง ๆ สิ่งของทั้งหลาย เป็นเครื่องเล่นยังเห็นอยู่ แปล : นั่นรอยเท้าของชาลี นี่ก็ขอ งกัณหา กรวดทรายกับของที่เคยเล่น ก็ยังอยู่ ถอดความ
น ทิสุลเร แต่ลูกรัก รั ทั้งคู่"ไปอยู่ไหนไม่เห็นเลย อย์ โส อสุสโม ) โอ พระอาศรม เจ้าเอ๋ยน่าอัศจรรย์ใจ แต่ก่อนดูนี่สดใสด้วยสีทองเสียงเนื้อนกนี่ร่ำ ร้อง ร้ สำ ราญรัง รั เรีย รี กคู่ถูขยับ ขัน ทั้งจักจั่นพรรณลองใน เรไรร้อ ร้ งอยู่หริ่ง ๆ ระเรื่อยโรย โหยสำ เนียงดั่งเสียงสังดีตขับกระ โคมไพร โอ เหตุไฉนเหงางียบเมื่อยามนี้ ทั้งอาศรมก็หมองศรีเ รี สมือนหนึ่งว่าจะโศกเศร้า ร้ เออ ชะรอยว่าพระเจ้าลูกจะวิโยคพลัดพรากไปจากอกพระมารดาเสียจริง ริ แล้วกระมังในครั้ง รั้ นี้ นางก็กลับเข้าไปทูลพระราชสามีด้วยสงสัยว่า พระพุทธเจ้าข้า ประหลาดใจกระหม่อนฉัน อันสองกุมารไปอยู่ไหนไม่แจ้ง เหตุ หรือ รื พากันไปเที่ยวลับพระเนตรนอกตำ แหน่ง สิงห์สัตว์ที่ร้า ร้ ยแรงคะนองฤทธิ์ มา พานพบขบกัดตัดชีวิตพระลูกข้าพาไปกินเป็นอาหาร ถึงกระนั้นก็จะพบพานซึ่งกเลวระ ร่า ร่ ง มิลือดก็เนื้อจะเหลืออยู่บ้างสักสิ่งอัน แต่พอแม่ได้รู้สำ รู้ สำ คัญว่าเป็นหรือต รื าย สุดที่แม่จะ มุ่งหมายสุดประมาณแล้ว จึ่งตรัส รั ว่าโอ้เจ้แว่นแก้วส่องสว่างอกของแม่เอ่ย แม่เคยได้รับ รั ขวัญเจ้าทุกเวลา เป็นไรเล่าเจ้าจี๋งไม่มาเหมือนทุกวัน น ทิทิ ทิ สุ ทิ สุ สุ ล สุ ลเร
ถอดความ แปล : แต่ลูกทั้งสองไปอยู่ไหน ที่พักที่เคยดูสดใส นกที่เคย ร้อ ร้ ง จักจั่นที่เคยร้อ ร้ งกลับหายไป ทำ ให้เงียบเหงามาก ทั้ง อาศรมดูเศร้า ร้ หมอง เหมือนลูกจากแม่ไปแล้วนางจึงไปถามสามี ด้วยความสงสัยว่า "ลูก ๆ ไปไหนแล้วไม่บอกหรือ รื หรือ รื จะหนี ไปไหนนอกเหนือสายตาท่าน สัตว์ป่าก็น่ากลัว ถ้ามันลากลูกไป กินเป็นอาหาร "
มตา (มตา ) หรือ รื ว่าพระลูกเจ้าอาสัญ สูญสิ้นพระชนมาน อยู่ในป่า พระหิมพานต์นี้แล้วแล แปล : หรือ รื ว่าลูกทั้งสองคนได้ตาย อยู่ในป้าหิมพานต์นี้แล้ว ถอดความ
เมื่อสมเด็จพระมัทรีเ รี ธอกราบทูลพระราชสามีสักเท่าใค ๆ ท้าวเธอมิได้ตรัส รั ปราศรัย รั จำ นรรจา นางยิ่งกลุ้มกลัดขัดพระอุราผะผ่าวร้อน ร้ ข้อนพระทรวงทรงพระกันแสงว่าเจ้า แม่เอ่ย แม่มิเคยได้เคืองแค้นเหมือนหนึ่งครั้ง รั้ นี้ เมื่อจากบุรีทุ รี ทุ เรศมา ก็พร้อม ร้ หน้าทั้งลูกผัว เป็นเพื่อนทุกข์ สำ คัญว่าจะเป็นสุขประสายากเมื่อยามจน ครั้น รั้ ลูกหายทั้งสองคนก็สิ้นคิด บังคมทูลพระสามีก็มิได้ตรัส รั ปรานีแต่สักนิคสักหน่อยหนึ่ง ท้าวเธอก็ขึงขังตึงพระองค์ ดู เหมือนพระขัดเคืองเต็มเดือดด้วยอันใจ นางก็เศร้า ร้ สร้อย ร้ สลดพระทัย ดั่งเอาเหล็กแคงมา แทงใจให้เจ็บจิตนี่เหลือทน อุปมาเหมือนคนไข้หนักแล้วมิหนำ ยังแพทย์เอายาพิษมาวาง ซ้ำ ให้เวทนา เห็นชีวานี้คงจะไม่รอดไปสักกี่วัน พระคุณเอ่ย เมื่อแรกอยู่ไปสวรรย์มาอยู่ดง ก็ปลงจิตมิได้คิดเป็นจิตสอง หวังว่าจะเป็นเกือกทอง ฉลองบาทยุคลทั้งคู่แห่งพระคุณผัว กว่าจะสิ้นบุญตัวตายตามไปเมืองผี อนิจจาเอ่ย วาสนามัทรีไรี ม่สมคะเนแล้ว พระ ทูลกระหม่อมแก้วจึ่งชิงชังไม่พูดจา ทั้งลูกรัก รั ดังแก้วตาก็หายไป อกเอ๋ยจะอยู่ไปไยให้ทน เวทนาอุปมาเสมือนหนึ่งพฤกษาลดาวัลย์ย่อมจะอาสัญลงเพราะลูกเป็นเที่ยงแท้ ถ้าแม้น พระองค์ไม่ทรงเลี้ยงมัทรีไรี ว้ จะนิ่งมัธยัสถ์ตัดเชื่อ ใบไม่โปรดบ้าง ก็จะเห็นแต่กเลวระร่า ร่ ง ซากศพของมัทรี อัมโทรมตายกายกลิ้งอยู่กลางดง เสียเป็นมั่นคงนี้แล้วแล เนื้นื้ นื้ อ นื้ อเรื่ รื่อง
แปล : เมื่อพระนางมัทรีถ รี าม พระเวสสันดรกลับไม่ตอบอะไรเลข ทำ ให้นางกลัดกลุ้มใจ เป็นอย่างมาก ตัวก็ร้อ ร้ นกระวนกระวายจนร้อ ร้ งไห้ออกมา พลางพูดว่า ไม่เคยมีครั้ง รั้ ไหนที่ทํ ให้รู้สึรู้ สึ กแค้นใจขนาดนี้ ตั้งแต่ออกจากเมืองมาร่ว ร่ มทุกข์กับลูกและสามี ก็หวังว่าจะได้อยู่ พร้อ ร้ มหน้ากันให้เป็นสุขในเวลาที่ตกยากบ้าง แต่พอลูกหายตัวไป ความคิดทุกอย่างก็หยุด ลง ได้แต่ร้อ ร้ งขอความปรานีจากพระเวสสันตร แม้ว่าพระเวสสันดรจะเอาแต่นั่งนิ่งเหมือน มีเรื่องโกรธเคืองนางก็ตาม พอเห็นแบบนั้นนางก็ยิ่งรู้สึรู้ สึ กเจ็บปวด เหมือนมีคนเอาเหล็กรน ไฟมาแทงที่หัวใจ เหมือนคนเป็นใช้ไปหาหมอแต่หมอก็เอายาพิษให้ดื่มอีก เห็นที่คงต้อง ตายในไม่กี่วันแน่ วาสนาของพระนางมัทรีค รี งจะหมดแล้ว สามีจึงเงียบไม่พูดอะไรเลย ลูกก็ มาหายตัวไปอีก แล้วนางจะอยู่ไปทำ ไม ก็คงเหมือนต้นไม้ที่พอออกลูกออกผลแล้วก็ต้อง ตาย นางคงต้องตรอมใจตายเพราะลูกแน่ ๆ ถ้าพระเวสสันครจะนิ่งดูดายไม่ยอมพูดจาไม่มี ยื่อใย ก็คงจะต้องได้เห็นนางโทรมตายอยู่ในป่าเป็นแน่ แปล
สมาชิชิ ชิ ก ชิ กกลุ่ลุ่ลุ่มลุ่ ฌัชชา ปัญญาปรุ 10 กีรติกา จันทร์แ ร์ ก้ว 17 จีรภัทร อักษรรัต รั น์ 19 นริญ ริ ญา แซ่ผ่ง 22 ภรณ์ชนก พรชัยจรูญศักดิ์ 25
จบการนำนำนำนำเสนอ ขอบคุณทุกท่าน