โปสเตอร์ ปาร์ตี้บล็อก มีภาพประกอบดีเจ สีส้มและสีครีม (2)

นิทานอีสป



เรื่อง... นกฮูกกับ

ตั๊กแตน







คำนำ

หนังสือเล่มนี้ มีเนื้อหาเกี่ยวกับนิทานอีสป
เรื่อง นกฮูกกับตั๊กแตน พร้อมทั้งมีภาพประกอบ ซึ่ง
นิทานเรื่องนี้ มีข้อคิดสอนใจผู้อ่านเป็นอย่างดี

ผู้จัดทำหวังเป็นอย่างยิ่งว่านิทานเล่มนี้ จะมี
ประโยชน์กับผู้อ่านไม่มากก็น้อย และหากมีข้อผิด
พลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้



ผู้จัดทำ
ปทุมวดี พลายอินทร์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกฮูกสาวตัว
หนึ่งเมื่อถึงคราวที่ท้องฟ้าสว่างเจิดจ้าด้วย
แสงอาทิตย์ นกฮูกตัวนี้จะนอนหลับอยู่ใน

โพรงต้นไม้

พอแสงอาทิตย์จางหายไป นกฮูกผู้หลับใหลก็จะตื่น
ขึ้นมาพร้อมออกหากิน ซึ่งอาหารอันโปรดปรานของ
เจ้านกตัวนี้มีทั้ง แมลง มด สัตว์ตัวเล็กจิ๋ว พวกมัน

ล้วนมีรสชาติดีแถมทำให้นกฮูกอิ่มได้ตลอดคืน

หลายเดือน หลายปีผ่านไป... เจ้านกฮูกที่
อาศัยอยู่ในโพรงไม้นั้นได้แก่ตัวลง จะออก
หากินแต่ละทีก็เริ่มลำบาก หากวันใดมีเสียง
รบกวนช่วงเวลากลางวันก็จะทำให้นอนหลับ

ไม่เต็มอิ่มจนหมดเรี่ยวแรง

แต่วันนี้กลับมีเสียงร้องเพลงดังลั่นป่า
นกฮูกแก่เลยต้องโผล่หน้าจากโพรงไม้เพื่อ
สังเกตการณ์ดูว่าใครกันนะที่ฮัมเพลงเสียง

ดังขนาดนี้

โดยต้นเสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่มันเป็นเสียงขับร้อง
ของตั๊กแตนผู้ย้ายมาใหม่นั่นเอง

"เจ้าตั๊กแตนตัวน้อย ช่วยเบา
เสียงลงหน่อยได้ไหม เรานอน

ไม่ค่อยจะหลับเลย"

"นี่คือเวลากลางวัน ช่วง
พระอาทิตย์ส่องแบบนี้ เรามี

สิทธิ์จะทำอะไรก็ได้"

"แต่เราต้องการพักผ่อน เพื่อที่จะ

ได้มีแรงช่วงกลางคืน เจ้าไปร้อง

เพลงเล่นที่อื่นเถิด เจ้าตั๊กแตน

ตัวกระจ้อย !" "ก็บอกเหตุผลมาสัก 1 ข้อ

สิ ว่าเราได้ประโยชน์อะไรจาก

การหยุดร้องเพลง... ลั้น ลา

ละ ลั้น ลั้น ลา..."

นกฮูกทำได้เพียงเคียดแค้นอยู่ในใจ ไม่กล้าโหวกเหวกออก
ไป ด้วยกลัวจะโดนผู้อื่นหัวเราะเยาะที่มาเถียงกันเพราะเรื่องแค่นี้

แต่เพื่อให้ตนเองนอนหลับได้นกฮูกผู้ปราดเปรื่องจึงคิด
แผนการขึ้นมา

"ตั๊กแตนผู้มีเสียงอันไพเราะ เราต้อง
ขอโทษทีที่เมื่อครู่นี้ได้ตวาดเจ้าไป มา
ตอนนี้เราได้ฟังเสียงเจ้าแล้วก็เป็นอัน
พอใจเพราะเสียงเจ้านั้นไพเราะเสนาะหู

เหลือเกิน"

"วันนี้เรามีไวน์ชั้นเลิศ ที่เหล่าทวยเทพ
ทั้งหลายใช้ดื่มช่วยทำให้เสียงใสก้อง
กังวานมากขึ้น เพื่อเป็นการมอบรางวัล
ให้ตั๊กแตนผู้ร้องเพลงดีกว่าใคร ได้
โปรดขึ้นมาดื่มไวน์ด้วยกันบนนี้เถิด"

"ก็ได้ เห็นแก่ที่ท่านชอบใจใน
น้ำเสียงของเรา ถ้าอย่างนั้นเรา
จะขึ้นไปร่วมดื่มไวน์ด้วยแล้วกัน"

เมื่อตั๊กแตนเดินเข้าไปในโพรงไม้อันมืดสนิท ก็
ทำให้มันมองไม่เห็นสิ่งใดเลย ต่างจากนกฮูกที่
มองเห็นได้ดี ว่าแล้วนกฮูกเลยได้ทีจัดการกินเจ้า
ตั๊กแตนจนอิ่มหนำ แล้วก็นอนหลับพักผ่อน
อย่างสบายใจไร้เสียงใด ๆ มารบกวนตลอดวัน

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

อย่าหลงเชื่อคำเยินยอของใครง่าย ๆ เพราะสิ่งที่
ร้ายกับเราได้มากที่สุดก็คือการหลงเชื่อคำพูด
สรรเสริญอันไพเราะนั่นเอง อีกทั้งเมื่อเกิดความขัด
แย้งอะไรกันควรใช้สติปัญญาในการแก้ไขดีกว่านั่ง

ทะเลาะกันทั้งวันให้เสียเวลา







อย่าหูเบา



อย่าหลงเชื่อ



อย่าปากไว



สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่



สิ่งที่เป็นอยู่จริง