พุทธสุภาษิต พุทธสุภาษิต
รตฺโย อโมฆา คจฺฉนฺติ
รัต-โย,อะ-โม-คา,คัจ-ฉัน-ติ
ไม่ควรปล่อยให้วันคืน
ผ่านไปสูญเปล่า
กาลเวลา ย่อมกลืนกินสรรพสัตว์
พร้อมกับตัวมันเอง
อตฺตานญฺเจ ตถา อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ อตฺตานญฺเจ ตถา
กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ อัต-ตา-นัญ-เจ,ตะ-ถา,กะ-ยิ- กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ
รา,ยะ-ถัญ-ญะ-มะ-นุ-สา-สะ-ติ
สอนผู้อื่นเช่นใด พึงทำตนเช่นนั้น
อาสํ น ฉินฺเทยฺย อา-สัง,นะ,ฉิน-เทย-
สุขาคมาย ยะ,สุ-ขา-คะ-มา-ยะ
เมื่อต้องการความสุข
ไม่พึงสิ้นหวัง
ป ฏิ มํ เ ส ต ม ตฺ ต น า
ปฏิมํเสตมตฺตนา
ปะ-ฏิ-มัง-เส-ตะ-มัต-ตะ-นา
จ ง ต ร ว จ ส อ บ ต น ด้ ว ย ต น เ อ ง
อตฺตนา โจทยตฺตานํ
อัต-ตะ-นา,โจ-ทะ-ยัต-ตา-นัง
จงเตือนตน
ด้วยตนเอง
อ ตฺ ต า ว เ ส ยฺ โ ย ป ร ม า
อตฺตา ว เสยฺโย
ปรมา
ตนเองนั่นแหละ เป็นสิ่งสำคัญ อัน-ตา,วะ,เสย-
ตนเองนั่นแหละ เป็นสิ่งสำคัญ โย,ปะ-ระ-มา
วิหญฺญติ จิตฺตวสานุ
วตฺตี
วิหญฺญติ จิตฺตวสานุวตฺตี ผู้ทำตามใจ จะมีแต่
ความเดือดร้อน
วิ-หัญ-ญะ-ติ,จิต-ตะ-วะ-สา-นุ-วัต-ตี
จัดทำโดย
เด็กหญิง รวินท์นิภา วิชัย ม.๓/๙ เลขที่๔๒