ลิขิตฟ้าชะตารัก เล่ม1

คําโปรย










ิ
ิ
ี
วญญาณของ อว อาเหรา หญงสาวจากศตวรรษที
่
่
ุ
้
้
ุ
ิ
21 ไดทะลมติเขามาอยูในรางของคณหนูรองแหง
่
ี
่
่
จวนหลงอองที มรางกายออนแอ ซํ ายงถูกองค ์
ิ
๋
ั
ี
ั
ั
ั
รชทายาทที นางรกมานานหลายปผลกตกเหวจน
ั
้
้
้
ตายอยางไรเยื อใย! หลงจากที อว อาเหราไดเขามา
ี
่
ี
อยูในรางน แลว ดวยสภาพรางกายของรางเดิมทํา
่
่
่
่
้
้
ั
ั
่
ั
ใหนางตองทนรบกบอาการปวยไขหลงจากที ถูกน า
้
ํ
้
้
่
ั
ซดไปเปนเวลานาน แตนบวาสวรรคยงมเมตตานก
ั
ั
ั
็
์
่
ี
้
ื
่
้
ิ
้
ี
ที ทําใหนางรอดชวตมาไดดวยความชวยเหลอของ
ื
้
๋
่
๋
ื
่
ฉูปาย ซ อจ อผูโดดเดนแหงจวนเซิ นออง
่
้
ตอหนาบรษผูโดดเดนเชนเขา นางไหนเลยจะ
ุ
ุ
่
่
่
้
กระโจนเขาหาเฉกเชนสตรนางอ น ส งที นางทําน น
่
ื
ั
ี
ิ
้
คอการหลกเล ยงเขาใหไกลที สด แตใครเลาจะรูวา
่
้
ุ
ี
้
่
ื
่
ี
1

ี
ั
ึ
้
่
ื
้
เร องไมคาดฝนไดเกิดข นเสยแลว...



...











ุ
้
ี
“คณหนู ทาน...ทานต งครรภ์แลว!” เสยงสาวใชเอย
้
่
่
่
ั
้
บอกดวยความตกใจ





ั
้
้
่
“เหลวไหล! ขายงไมเคยของเก ยวกบบรษใด แลวจะ
้
ุ
ี
ั
ุ
่
ึ
้
ี
่
้
ั
ั
ต งครรภ์ไดอยางไรกน!” อว อาเหราเอยข นดวยส ี
้
ื
่
้
หนาไมพอใจ ฉบพลนน นเซ นซื อจ อที น งอยูขางกาย
ั
่
ั
ิ
ั
ั
่
ึ
ึ
จงเอยข น
็
“หากวาเจาลําบากใจนก เชนน นขาจะรบเปนพอ
่
ั
่
้
่
ั
ั
้
ของเด็กใหเอง”
้
2

ี
ตอนท 1 ไร้ยางอาย























ิ
เส้นผมของหญงสาวถูกลมพายุบ้าคลังพัดกระจายราว





ี
กับตัวงูทเริงระบํา ชุดกระโปรงสีแดงเลือดยิงทําให้ร่าง
ของนางดูผอมบางมากกว่าในยามปกติ ทข้างใต้นั นเปน

ี
็

ื

็
หน้าผาสูงชันดูสะดุดตาเปนอย่างมาก ทัวทั งร่างนั นยน
่

ตระหง่านอยูริมหน้าผาด้วยเน อตัวสันไหว ดวงตากลม
ื

งดงามของนางจ้องมองไปยังชายหนุ่ม แล้วเอ่ยขึ นด้วย




นํ าเสียงสันเครือ











“ท่านจะทําอะไร”










1

ี
ี

ชายหนุ่มผู้ทนางรักมาหลายป ในยามน ดวงตารียาวแสน
ี

เบอหน่ายกําลังจ้องมองมายังร่างของนาง ราวกับใน
ื


่
ี
สายตาของเขานั นการมอยูของนางช่างน่าอัปยศ เสื อ

คลุมมังกรสีเหลืองสว่างหรหราถูกสวมอยูบนร่างของเขา
่
ู


็


ี
ในชัววินาทีนั นกลายเปนภาพบาดตาอย่างยากทจะ
เปรียบ











ี
คนผู้น ก็คอองค์รัชทายาทคนทนางหลงรักมานานหลาย
ี
ื

ี
ปน่ะหรือ










ู

ิ
็
“เจ้าช่างเปนหญงทไร้ยางอายยิงนัก ไม่ร้หรืออย่างไรว่า

ี
องค์รัชทายาทนั นรังเกยจเจ้า แล้วเจ้ายังจะกล้าวิง

ี

ี
ี

ี

ี
ตามพวกเรามาอย่างหน้าไม่อาย ยังจะมหน้าอยูทนอก
่
2

หรือ”












“ใช่!”











“หน้าไม่อาย!”












ี

ิ
ในตอนนั นเอง เสียงดังเซ็งแซ่ของหญงสาวก็ดังขึ นทข้าง

ื
่
หู ทันใดนั นฝามอก็พลันสะบัดลงบนใบหน้าของนาง

ความเจ็บปวดสุดแสนแล่นริ วขึ นมาบนใบหน้า นางนั นก็




็

ี
ช่างโง่เขลายิงนัก ตัวนางเปนถึงบุตรสาวทเกดจาก
ิ

ภรรยาหลวงของจวนหลิงอ๋อง แต่กลับถูกคนเช่นน ลงไม้
ี



ื
ลงมอ แล้วนจะไม่เปนการขายหน้าวงศ์ตระกูลหรืออย่าง
ี
็
ไร มอของนางกําเปนหมัดแน่น ทว่าท่ามกลางเสียงต่อ
็
ื








3

ี
ี
ว่าต่อขานเช่นน ใบหน้าของนางกลับซดขาวไร้เรี ยวแรง










็
ิ
เมอมองดูร่างแข็งแรงของชายหนุ่มก็บังเกดเปนความ

ื
ื
ู
ื
ร้สึกอัปยศอดสูอย่างร้ายกาจ นางยนมอออกไปดึงชาย

ี
่
เสื อของอกฝายอย่างไร้เรี ยวแรง นํ าเสียงปนสะอื นเอ่ยขึ น

ั
ด้วยความหวาดกลัว “ท่านฟงข้าก่อน ข้าไม่ได้ตั งใจท ี



ี
เดินตามท่านมา เพยงแต่ได้ยินมาว่าท่านและคุณหนู


็

ี
เหล่าน ได้เทยวเล่นมาถึงทน ท่านทเปนบุรษเพยงผู้เดยว
ี
ี
ุ
ี
ี

ี

ี

ิ
มากับหญงสาวมากหน้าหลายตาจะถูกติฉนนนทาเอา
ิ
ิ
ได้ เพราะไม่ว่าอย่างไรในภายภาคหน้าท่านและข้าจะ
ต้องแต่งงานกัน...”










นางหมั นกับรัชทายาทมาตั งแต่ยังเล็ก แต่เขากลับละเลย



ี
็
ิ
นางเพราะเปนคนหัวอ่อน มอุปนสัยอ่อนแอ ไม่อาจเข้า




4

่
ไปอยูในสายตาอันแสนทระนงของเขาได้เลยแม้แต่น้อย



ี
่
ื

แต่ในครั งน เมอได้ยินว่าองค์รัชทายาทและกลุมเด็กสาว
เดินทางมาแบบส่วนพระองค์นางจึงได้ตามมา องค์




รัชทายาททมนสัยไม่แยแสต่อสิ งใดในโลก นางก็เกรงว่า
ิ
ี

ี
ี
็

พวกเขาทเปนกลุมหนึ งชายหลายหญงจําก่อเรื องจนไร้
ิ
่
หนทางแก้ไข จนทําให้ฮ่องเต้ทรงกริ ว แต่ความปรารถนา



ดของนางกลับกลายเปนความหน้าไม่อายไปเสียได้
็
ี










ี
“แล้วเจ้าททําตัวไร้ยางอายเช่นน ไม่กลัวคนเขาเอาไปพูด

ี

มัวๆ บ้างหรืออย่างไร” รัชทายาทดึงแขนเสื อของตัว




ึ
เองออกมาอย่างแรงจนเกดเสียงดังฟบ นํ าเสียงเย็นชา
ิ

ทว่าอารมณ์บนหน้าดูเย็นชากว่านํ าเสียงถึงสามเท่า











“ท่านอยากให้ข้าทําเช่นไร ท่านจึงจะยอมยกโทษให้ข้า”







5

ื

นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามทรงตัวเพอไม่ให้ตัว


เองตกลงไปยังเหวลึกด้านล่าง ทั งดวงใจและดวงตาล้วน




แล้วแต่สันสะท้าน จ้องมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้า



ู

ื
ี
ความขลาดกลัวเมอคร่ถูกเผาจนมอดไหม้ มความกล้า
็


ี

่
ี

หาญทจะเสียงเปนเสียงตายอยูเต็มเปยม




ี
รัชทายาทเดินเข้ามาใกล้อกก้าว กลิ นหอมสะอาดบนร่าง


ี

ของเขาโชยเข้ามาสูโพรงจมูก กลิ นหอมเย็นทแฝงไปด้วย
่

กลิ นของเครื องประทินโฉมบางเบา นางจึงอดไม่ได้ทจะ
ี



ขมวดคิ ว ใบหน้าขององค์รัชทายาทนั นช่างดูดุร้าย “ข้า



ขอให้เจ้าไปตายเสีย!”












ุ
ื
เมอพูดจบเขาก็สะบัดมอออกอย่างรนแรง นางก้าวถอย

ื
หลังเพอหลบโดยไม่ร้ตัว ไม่นึกระวังว่าด้านหลังนั นเปน
ู
็

ื



6

ื
ี
ี
หน้าผาทสูงชัน ทันใดนั นเองนางก็เหยยบเข้ากับดินช น

จนลืนไถลตกลงไปเสียงดังพลัก มองด้วยสายตาล้วน


มองไม่เห็นแม้แต่เงาร่างสักน้อย ได้ยินแต่เสียงร้องด้วย




ความเจ็บปวดดังไปทัวบริเวณหุบผาแห่งนั น











ี
“ทําอย่างไรด คุณหนูรองหลิงจะตายหรือไม่ รีบไปช่วย



เร็วเข้า!”











“หยุดนะ! ใครกล้าไปเราจะตขาเสียให้หัก!”
ี












ี
ใบหน้าของเหล่าหญงสาวทเสริมแต่งอย่างดงามพลัน
ิ

เผอดสีลง สีหน้าขององค์รัชทายาทนั นดูเคร่งครึมดุดัน
ื


ี
ี
ี

ี
ไม่ง่ายเลยกว่าทเขาจะกําจัดหญงทน่ารังเกยจเช่นน ได้

ิ



7

่
ี
แล้วจะยอมให้เสียเปล่าได้หรือ กลุมคนเหล่าน มองเห็น



ิ
ี
หญงสาวร่างผอมบางตกลงไปจากหน้าผา ชวิตทยังอยู ่
ี
ี

ในช่วงเยาว์วัยได้ถูกประกาศว่าจบสิ นลงแล้วทน แม้แต่

ี
ซากศพก็คงจะหาไม่พบ











ี

ทว่าในตอนน เอง อว อาเหราแห่งศตวรรษทยสิบเอ็ดกลับ
ี
ี
ี

ได้ย้อนเวลากลับมาสวมร่างกายทอ่อนแอร่างน
ี

ี












































8

ี
ตอนท 2 คุณหนูผู้อ่อนแอ
























ทัวทั งร่างของอวี อาเหราหนาวเหน็บจนขนลุกชันไปเสีย



ี

ทั งร่างในยามทแช่อยูในทะเลสาบอันหนาวยะเยอกจน
่
ื
กลายเปนเกร็ดนํ าแข็ง แม้ว่าจะไม่ตายจากการตกมา
็



จากหน้าผาสูงชันก็คงต้องตายจากความหนาวเย็นใน






9

ื

อากาศของเดอนสิบเอ็ด ร่างของนางไร้ซึงเรี ยวแรง ไม่



ื
อาจเปล่งเสียงออกมาจากลําคอเพอร้องขอความช่วย

เหลือได้เลย












ิ

สายตาคมกริบมองไปเห็นบ่าวหญงตัวน้อยทยก
ี

ี


ชายกระโปรงในขณะทวิงเข้ามาอย่างเร่งร้อน วิงไปพลาง
รํ าไห้ไปพลาง











่
“คุณหนูอยูทใดเจ้าคะ ท่านอย่าตายนะเจ้าคะ หากท่าน

ี

ตายไปแล้วบ่าวจะไปบอกนายท่านว่าอย่างไร องค์




ื
รัชทายาทก็ช่างโหดร้ายยิงนัก กล้าลงไม้ลงมอกับท่านถึง


เพยงน คุณ...คุณหนู? ท่านไม่เปนอะไรนะเจ้าคะ ให้บ่าว
ี
็
ี

ช่วยพยุงก่อนนะเจ้าคะ”












10

ี

ี
หลังจากมองเห็นท่อนแขนครึงหนึ งของอว อาเหราทโผล่
ขึ นมาบนผิวหน้าทะเลสาบแล้ว ใบหน้าของหญงรับใช้ก็
ิ




ี
เปลียนจากความโศกเศร้าเปนยินด กําลังของนางช่าง
็
น้อยนัก แม้แต่การช่วยเหลืออวี อาเหราทร่างกายผอม

ี


ี
บางถึงเพยงน ก็ยังต้องใช้แรงกายจนสุดกําลัง
ี












ื
ี
เมอขึ นมาได้ อว อาเหราทร่างกายอ่อนแรงนั นก็สลบล้ม
ี
ลงไปอย่างทนไม่ไหว











...











่
ในยามทนางฟนขึ นมานั นก็พบว่าตัวเองนอนอยูในห้องท ี
ื

ี





11

ตกแต่งเรียบง่ายห้องหนึ ง ความเจ็บปวดแล่นปลาบขึ นท ี




ี
็
ศรษะเปนระลอก ราวกับมคนคอยราดนํ าเย็นจัดรด
ี
ี
็
ศรษะเปนจํานวนมาก ความทรงจําทไม่ใช่ของนางจึง
ี

ปรากฏขึ นในหัวสมอง












็
ี

ี
ี
แท้จริงแล้วทนเปนอกช่วงมิติเวลาหนึ ง ยุคสมัยในตอนน ี

ี

่

เรียกว่าต้าเยยน เพิงจะอยูในช่วงเริมต้นของแคว้นได้ไม่

ี
่
ุ
นานนัก อยูในช่วงทีกําลังพัฒนาอย่างร่งโรจน์อยูพอด
่
็
และนางยังเปนบุตรสาวของหลิงอ๋องและภรรยาเอก

ิ

ี
มารดาเสียชวิตลงเนองจากให้กําเนดนางซึงคลอดยาก
ื

หลิงอ๋องบิดาของนางจึงมอบความหวังทุกสิ งทุกอย่าง




ี
เอาไว้ทนาง ให้ความรักความเอ็นดูไม่สิ นสุด แต่ถึง

กระนั นกลับชดเชยความอ่อนแอไร้ความสามารถของ




นางไม่ได้









12

ี
ี
ี
ในจวนอ๋องยังมอนุภรรยาอกหลายคน แต่มเพยงภรรยา
ี


ี
รองเท่านั นทได้รับความรักมากทสุด ก่อนหน้าทพระ

ี
ี
ิ
ิ
ชายาจะสิ นพระชนม์ก็ได้ให้กําเนดบุตรและธดาสองคน
ให้กับหลิงอ๋องแล้ว บุตรชายนั นถูกส่งไปดูแลทค่ายทหาร
ี



ของซซานตั งแต่ยังเล็ก เมอพระชายาสิ นพระชนม์ ภรรยา
ื

ี

รองผู้นั นก็ได้กุมอํานาจการดูแลภายในจวนเอาไว้ แม้ว่า



ื
ี
ี
ี
จะไม่มยศศักดิ แต่ก็มอํานาจทถูกกุมเอาไว้ในมออย่าง

่

ื
แน่นหนา สองแม่ลูกเมออยูในจวนก็มักจะอาศัยช่วง

ี

เวลาทท่านอ๋องไม่อยูจงใจรังแกหมินเกยรตินาง แต่ตัว
ี
่

นางทมนสัยอ่อนแอนั นก็ไม่ร้ว่าจะต้องตอบโต้อย่างไร
ี
ู
ี
ิ








อาจจะกล่าวได้ว่าครั งน ทถูกองค์รัชทายาทผลักจนตก
ี
ี

็
หน้าผาสูงชันนั น ทั งหมดล้วนแล้วก็เปนสองแม่ลูกนันท ี






13

สร้างเรื องขึ น












็

ื
ี
ี
ี
อว จอเยยนไม่พอใจทต่อไปนางจะเปนพระชายาขององค์

รัชทายาท เช่นนั นจึงได้คิดแผนการร้ายขึ นมา ในครั งน ท ี
ี
ี
ื
นางได้ยินว่ารัชทายาทจะออกมาเทยวเล่นนอกเมองก็

ื

ี
ี

ี

เปนเพราะอว จอเยยนทยกขึ นมาพูดยัวยุนาง มิเช่นนั น
็
่
นางคงจะไม่มาตกตายอยูในทเช่นน
ี
ี






่
ในเมอตอนน นางได้เข้ามาอยูในร่างน แล้ว แน่นอนว่า
ี
ี
ื
ี
นางย่อมทจะทวงคนความยุติธรรมให้ตนเอง

ื









ิ
เมอกําลังจะขยับกายลุกขึ นนั น ทด้านนอกก็เกดเสียง
ี


ื
ื

ี
ี
แผ่วเบา นางหรี ตามองไปก็เห็นอว จอเยยนเดินนวยนาด





14

ี
ี
ื
ื
เข้ามาจากด้านนอกด้วยฝเท้าทแผ่วเบา ในมอถอผ้าเช็ด
ี
หน้าเอาไว้ผนหนึ งซับทหางตาซึงเดิมทก็ไม่มนํ าตาอยู ่
ื

ี

ี
เลยแม้แต่น้อย “น้องสาว เจ้าช่างตายอย่างน่าอนาถ


นัก!”











ื

่
“คุณ...คุณหนูใหญ ท่านมาได้อย่างไรเจ้าคะ” เมอเห็น


ี

ื
อว จอเยยนยําเท้าเข้ามาในชานบ้าน สาวใช้ทกําลังต้ม
ี

ี

ื
ยาให้อว อาเหราก็ตกใจ รีบร้อนคุกเข่าลงกับพ น เมอเห็น
ื
ี
ี
่
ท่าทเสแสร้งของคุณหนูใหญแล้วก็นึกอยากจะสํารอก
ู

ออกมา มากไปกว่านั นในใจยิงร้สึกหวาดกลัว คุณหนู

ี
ของนางก็กําลังตกอยูในสภาพร่อแร่เต็มทแล้ว หากโดน
่


ี
ี
่
คุณหนูใหญรังแกอก ไหนเลยจะมชวิตรอดได้
ี








“เจ้าทาสชั นตําไสหัวไปให้พ้นเดยวน นะ!” อว จอเยยนถบ
ี

ี
ี
ี
ื

ี
15

เข้าไปยังบริเวณหน้าอกของสาวใช้อย่างหมดความอด





ื
ทน แล้วก้าวเข้าไปด้านในอย่างสบายอกสบายใจ เมอ

ี
เห็นอว อาเหรานอนหลับตา ลมหายใจอ่อนแรง ในใจนาง



ี

็
ื
ิ
ก็ลอบร้สึกยินด ทช่องว่างระหว่างน วมอปรากฏเปนเข็ม
ู
ี
พิษเล่มเล็กขึ น









ี
นึกอยากจะวางยาพิษใส่นางงั นหรือ อว อาเหราคิดอยูใน
่

ใจ ทอดกายนอนอยูบนเตยงไม่เคลอนไหว ปล่อยให้
ี
่
ื

ปลายเข็มแหลมเย็นเจาะทะลุผิวหนังบอบบาง





































16

ี
ี
ี
ตอนท 3 เทพเซยนช่วยชวิต


























17

ื
ี

็
ี
อว จอเยยนเห็นสีหน้าของนางเปนสีม่วงเข้มและยังคง
ิ

นอนนงไม่ไหวติง เห็นได้ชัดเจนถึงร่องรอยของพิษก็วาง

ใจว่านางคงใกล้ตายแล้วจริงๆ เช่นนั นจึงแสดงท่าทโกรธ
ี



่
ขึ งยกใหญและตวาดใส่สาวใช้ “เหตุใดนางจึงมสีหน้า
ี

ี
ิ

เช่นน นังหญงชั นตําเจ้าดูแลคุณหนูอย่างไรกัน!”









ื
สาวใช้ก้าวไปข้างหน้าอย่างมึนงง เมอเห็นสีหน้าหมอง


คลํ าของอวี อาเหราแล้วก็ตกใจจนสติแทบหลุดลอย “คุณ




ื

ู
็
หนูรองเปนอะไรไปเจ้าคะ เมอคร่แม้นางจะยังอ่อนแรง
แต่ก็ยังไม่ถึงกับ...”











ี
“เจ้ามันหญงชั นตําทน่าตายนัก เอาแต่พูดจาไร้สาระ!”

ิ

อว จอเยยนไม่พูดอะไรให้มากความก็สะบัดฝามอตบ
ื
่
ื
ี

ี
ี
หน้าสาวใช้ในทันท นางถอนหายใจออกมาเบาๆ “ดูท่า




18

แล้วคงจะบาดเจ็บหนักจากการตกมาจากหน้าผา คงจะ




ี

ี
่
ี

ไร้หนทางเยยวยาเสียแล้ว เจ้าอยูทนคอยเตรียมงานเสีย
ิ
เถด ข้าจะส่งนกพิราบไปแจ้งข่าวแก่เสด็จพ่อเอง”









่
“แต่คุณหนูใหญเจ้าคะ คุณหนูรองยังไม่ตายนะเจ้าคะ!”


ี

สาวใช้ยังไม่ทันพูดให้จบความก็โดนตบเข้าทหน้าอย่าง


ี
ื
แรงอีกครั ง อว จอเยยนพูดขึ นอย่างใจร้ายว่า “หากยังพูด
ี

ื
จาไร้สาระอกข้าจะตัดลิ นของเจ้าทิ งเสีย เจ้าเชอหรือไม่
ี


เล่า”












“บ่าวมิกล้าแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้ตนตระหนกเสียจนหดคอ

ื

ี
หน

















19

ี
ื
ี
ี
อว จอเยยนจึงได้นําพาข่าวดออกไปด้วยความสมใจ







ในเวลาน เองอวี อาเหราจึงลืมตาขึ นมาอย่างช้าๆ ร่องรอย
ี



ทถูกพิษบนใบหน้าของนางก็ค่อยๆ เลือนหายไป และท ี
ี


ื

ื
คนอนไม่ทราบก็คอความสามารถพิเศษของนางโดย
ิ

ี
กําเนด เลือดของนางนั นสามารถทจะชําระล้างพิษได้

ี

ี

เพราะเช่นนั นพิษทีอว จอเยยนต้องการทจะใช้กับนางนั น

ื
ี
ก็ไร้ผลโดยสิ นเชง!
ิ








ื

สาวใช้เมอเห็นนางลืมตาลุกขึ นนังแล้วจึงเดินถอยหลังไป



สองก้าวด้วยความไม่เชอสายตาตนเอง
ื









ื
อว อาเหรากระแอมไอออกมาเบาๆ “เจ้าคอ?”
ี








20

ื

“บ่าว...บ่าวชอเจาเอ๋อร์เจ้าค่ะ ท่านก็จําข้าไม่ได้แล้วหรือ

เจ้าคะ” สายตาตนกลัวของสาวใช้สามารถมองออกได้
ื




อย่างง่ายดาย คนผู้หนึ งซึงเดิมทใกล้จะตายแล้วแต่กลับ
ี

ื
ี
ลุกขึ นยนมาได้ต่อหน้าต่อตาเช่นน ไฉนนางจึงจะไม่


ี
ตกใจจนขวัญหนดฝอได้เล่า
่
ี









“เจ้าอย่าได้กลัวไปเลย แท้จริงแล้วคุณหนูของเจ้ายังไม่



ี
ตาย” อว อาเหราแต่งเรื องขึ นมาตามใจชอบ จนสาวใช้



ี
คนน ตกหลุมพรางเข้าเต็มเปา นางผุดลุกขึ นอย่างสุด


ื
ู

ี
แสนจะยินด ใบหน้าแสดงความร้สึกไม่อยากจะเชอออก
ื

มา “คุณหนู ท่านยังไม่ตาย? แล้วเช่นนั นเหตุใดเมอคร่ถึง
ู

ได้...”













21

ี
ี
ี
็
ี
ื


ี

“เปนอว จอเยยนทวางยาพิษข้า แต่โชคดทยามสลบนั น

ข้าฝนเห็นเสด็จแม่ นางทได้เห็นข้าถูกสองแม่ลูกรังแก
ี
ั
ิ
ี
เช่นน ในใจก็เกดความโกรธ ดังนั นจึงได้ขอร้องให้เทพ
็
ื
เซยนท่านหนึ งช่วยข้าให้ฟนขึ นมา ตอนน ข้าก็ไม่เปน
ี

ี
ี
อะไรแม้แต่น้อย เพยงแต่ศรษะถูกกระแทกตอนตกลงมา
ี
ี
ี
่
ถึงได้เวยนศรษะอยูบ้าง จนจําเรื องบางเรื องได้ไม่ชัดเจน
นัก”












“จริงหรือเจ้าคะ คุณหนูได้พบกับท่านเทพเซยนจริงๆ
ี



หรือเจ้าคะ”











ื
“จริงสิ หน้าตาเหมอนคนแก่หนวดยาวหงอกขาวเลย...”

















22

ื

ี
ื
สาวใช้นางนั นซอบ อจนโดนหลอกได้ง่าย เพยงไม่นานก็
ื

ิ
เชอคําพูดของนางจนสนทใจเสียแล้ว สุดท้ายจึงก้มหน้า
็
ลงด้วยสีหน้าเปนทุกข์ “คุณหนูท่านฟนแล้ว แต่คุณหนู

ื

ใหญกลับกล่าวว่าท่านเสียชวิตไปเสียนานแล้ว อกทั งยัง
ี
ี
่
บอกให้บ่าวตระเตรียมงานศพอะไรให้ท่านอยูเลย ยามน ี
่



คาดว่านางก็คงจะเตรียมรายงานเรื องน ต่อท่านอ๋องแล้ว
ี


เจ้าค่ะ ท่านจะให้บ่าวไปห้ามดหรือไม่เจ้าคะ”
ี











ี
“ไม่ต้องหรอก” อว อาเหราหัวเราะเสียงเย็น “ปล่อยให้



นางสร้างเรื องไปเถด”
ิ










“คุณหนูหมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ” สีหน้าของเจา




เอ๋อร์บ่งบอกถึงความไม่เข้าใจ อว อาเหราจึงตัดบท
ี



นางอย่างเหลือทน “อย่าเพิงถามอะไรให้มากความ ไป






23

ิ
เตรียมรถม้าให้ข้ากลับจวนเถด ข้าจะพาเจ้าไปดูละคร



สนุกๆ”











ิ
่
ื

ทว่าระหว่างทางกลับไปสูเมองเฟงเฉงนั น ก็กลับเกดเรื อง
ิ
ิ
บางอย่างขึ น










ื

เมอออกเดินทางได้ครึงทาง ท้องฟ้าก็ได้ถูกปกคลุมด้วย


ม่านรัตติกาล ทว่ากลับได้ยินเสียงปะทะกันของกอง



ิ
กําลัง เสียงนั นฟงดูใกล้ราวกับเกดขึ นตรงหน้าของพวก
ั


ี
นางไม่ไกลนัก อว อาเหราเปนคนหูไว ทันททนางร้สึกถึง
ี
ี

ู
็
ี
่

ิ
ความผิดปกติก็เปดม่านขึ นร้องเรียกเจาเอ๋อร์ทนังอยูบน



ทนังคนขับ
ี













24

ี
ื

ี

เมอลงจากรถแล้ว ก็มองเห็นว่าทด้านหน้าไม่ไกลนักมรถ
่
ม้าคันหนึ งจอดอยู และผู้ทนังอยูด้านหน้าของรถม้านั นก็


ี
่
่
คอองครักษ์ผู้ห่อหุ้มกายอยูในเสื อผ้าชุดดําแน่นหนาและ
ื

ี
ี

มใบหน้าเงยบขรึม ทว่าในตอนนั นเองเหล่าชายทถอดาบ
ื
ี
ก็ยนขวางอยูตรงหน้าด้วย พุงเข้ามาปะทะด้วยท่าทขึงขัง
ี
่
ื
่







่
ื
่

ิ
ในยามทกลุมคนยนขวางอยูนั น ม่านของรถม้าก็ถูกน ว
ี
มอเรียวขาวราวหยกค่อยๆ เลิกขึ น เผยให้เห็นถึงใบหน้า
ื


งามทซดเผอดจนน่าตกใจของชายหนุ่ม ใบหน้าของเขา
ี
ี
ื

กระจ่างงดงาม ดวงหน้าเย่อหยิงเย็นชาของเขาเผยให้



เห็นถึงความลุมลึกและสูงศักดิ ด้านล่างของดังจมูกโด่ง
่


ื

คอริมฝปากสีแดงสดดูงดงามจับตา ลูกกระเดอกทขยับ
ี
ื
ี

ื
เปนระลอกคลนนั นมองดูจนเลือดกําเดาแทบไหล ยาก
็

ิ
เหลือเกนทจะต้านทานเสน่ห์มากล้นถึงเพยงน ได้ แต่
ี
ี
ี




25

ี
เสียงทเปล่งออกมานั นกลับเต็มไปด้วยกลิ นอายกระหาย


เลือดอย่างเข้มข้น “ฆ่าเสีย”














































































26

ี
ตอนท 4 ตายตาไม่หลับ























ชายหนุ่มสวมด้วยอาภรณ์ยาวสีขาว คอเสื อแยกออกเล็ก





ื
ี

ี
ี
น้อยเผยให้เห็นผิวเน อทเนยนละเอยดเสียยิงกว่านํ านม
ทว่าคําพูดทออกมาจากปากของเขานั นกลับทําให้คนฟง
ี

ั
ตกใจเสียจนอ้าปากค้าง











องครักษ์ใบหน้าเย็นชาเมอได้ยินคําสังแล้วก็กระโดดลง

ื


่
ี
จากหลังม้าในทันท ชักดาบออกมาฟาดฟนไปยังกลุมคน
ั




27

ี
ิ
ทสวมหน้ากากปกปดใบหน้าอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย


ื


็
ี

ภายในชัวพริบตาพ นทตรงหน้าก็เปลียนไปเปนความ
โกลาหลขึ นมาอย่างมาก และเหล่าองครักษ์ผู้นั นยังม ี



ี
ี
ู
วิชายุทธ์ทแข็งแกร่ง คนเพยงคนเดยวต่อสู้กับศัตรนับสิบ
ี
ฝมอดาบโดดเด่นราวเทพประทาน ชัวพริบตาก็เข่นฆ่า
ี
ื

คนเหล่านั นจนต้องล่าถอย











ี

ี
ี

“คุณหนูนจะทําอย่างไรดเจ้าคะ” เจาเอ๋อร์ทได้เห็นการ
ต่อสู้ตรงหน้าแล้วจตใจจึงวุนวายสับสนขึ นมา
่
ิ










“ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ รีบอ้อมรถไปทางอนเร็ว!”
ื


ี
อว อาเหราสูดลมหายใจลึก รีบใช้โอกาสทคนเหล่าน ี
ี


กําลังต่อสู้กันอย่างดุเดอดเร่งเจาเอ๋อร์ให้หลบหนไป เพอ
ื

ื
ี
็
หลบหลีกไม่ให้ตัวเองต้องตกเปนเครื องสังเวยในงานศพ






28

ี
ไปด้วยอกคน











ี
เจาเอ๋อร์เบ้ปากออกน้อยๆ เหตุใดคุณหนูถึงได้ข ขลาดถึง


เพยงน เล่า
ี
ี










ี
หลังจากทองครักษ์ผู้มใบหน้าเย็นชาได้จัดการเหล่าคนท ี
ี

สวมใส่หน้ากากจนหมดแล้ว เช่นนั นจึงได้มองเห็นรถม้า





ี
ี
ี
ของอว อาเหราทกําลังจะหลบหนด้วยการตวงอ้อม มุม
ี
ปากก็กระตุกขึ นมาอย่างไม่อาจห้าม มองไปทางรถม้า




แล้วกล่าวขึ นว่า “ซอจอ[1] จะตามไปหรือไม่ขอรับ”
ื
ื









ี
ภายในรถม้าไม่มเสียงใดตอบกลับมา องครักษ์ผู้มใบ
ี

ิ

ิ
ื
ี
หน้าเย็นชาก็พลันพลิกตัวขึ นขม้ามุงไปยังเมองเฟงเฉง
่




29

ี

ุ
อว อาเหราทเดินทางรดหน้าได้ยินเลาๆ ว่าองครักษ์ใบ
ี
ื
ู
ื

หน้าเย็นชาเหมอนพูดคําว่า “ซอจอ” ในใจก็ร้สึกแน่ชัด

ื
ู


่
ี
ื

ขึ นมาบ้าง คาดดูแล้วคนทนังอยูในรถม้าเมอคร่คงจะมา
็
ี
จากครอบครัวชนชั นสูงเปนแน่ ไม่อย่างนั นคงไม่มท่าท ี
ี
ี
หยิงผยองทราวกับไม่เห็นใครอยูในสายตาเช่นน
่








ไม่ต้องพูดถึงความโหดเ**◌้ยม เพยงแต่ใบหน้าสูงศักดิ
ี


ี
เช่นนั นก็เพยงพอแล้วทนางจะสลักลึกลงไปในจตใจ

ิ
ี








ู

ื
ื

เนองจากพบกับเหตุการณ์เมอสักคร่จนทําให้การเดิน
ี
ื
่
ทางกลับสูเมองเฟงเฉงนั นล่าช้าไปอกหนึ งก้าว แต่นางก็

ิ
ิ
ี
ไม่ได้รีบร้อนอะไรนัก ให้พวกนางสองคนแม่ลูกได้ดอก








30

ิ
ี
ดใจไปก่อนเถด










...











ื
ี
ผ่านไปอกหนึ งคน สองคนนายบ่าวก็มาถึงจุดหมายเสีย


แล้ว












ิ

ื
ี
ิ

ื
เมองเฟงเฉง เมองหลวงของแคว้นต้าเยยน ความเจริญ
ร่งเรืองทําให้ชาวบ้านหลงมัวเมาในเงนทอง เปนดัง
ิ
็
ุ
สวรรค์บนดินททุกคนถวิลหา
ี









ี

ื

เมอรถม้ามาถึงทหน้าประตูของจวนหลิงอ๋อง บนบาน
ี
่
ประตูนั นก็มโคมไฟสีขาวแขวนอยูสองด้าน มุมปากของ





31

็
นางยกโค้งขึ นเปนรอยยิ มเย้ยหยัน ในใจคิดว่าสองแม่ลูก



ี
ี

นันคงจะรีบร้อนมากทเดยว แม้แต่ ‘ศพ’ ของนางยังไม่
ทันขนกลับมา แต่กลับรีบร้อนจัดพิธศพเสียแล้ว หาก
ี



ี

ี
พวกนางเห็นว่าคนทสมควรจะตายไปแล้วเช่นน ปรากฏ
็
ขึ นต่อหน้าจะเปนอย่างไรกันนะ...











ิ
ี
อว อาเหราเปดม่านบนรถม้าออกมุมหนึ ง ร้องถามเจา

เอ๋อร์ขึ นว่า “เสด็จพ่อกลับจวนหรือยัง”












“กลับแล้วเจ้าค่ะ” เจาเอ๋อร์ร้องตอบ “ท่านอ๋องทรงรักใคร่




ี
เอ็นดูคุณหนูเสมอมา ตอนน หากได้ยินว่าเกดเรื องขึ นกับ
ิ

คุณหนู ท่านจะต้องตกอกตกใจจนรีบกลับมาในยาม




ื
็
วิกาลเปนแน่ ยามทกลับเข้ามาในเมองบ่าวได้ยินพวก
ี

ชาวบ้านพูดกันว่าท่านอ๋องนั นรีบกลับมาตั งแต่ตอนเช้า







32

ี
ื
ิ

มดยามทฟ้ายังไม่สว่าง แม้แต่คนสนทก็ยังไม่ทันได้
ติดตามกลับมาด้วย...”











ิ
ี
“อย่างนั นก็ด พวกเราเข้าไปข้างในกันเถด” อว อาเหรา
ี

ยิ มลึก











เหล่าองครักษ์ล้วนกําลังยุงอยูกับพิธศพ จนทําให้ไม่ร้ว่า
่
่
ู
ี
มสองนายบ่าวเดินผ่านประตูเข้ามา
ี











ื

เมอเข้ามาถึงโถงไว้ทุกข์ก็ได้ยินเสียงรํ าไห้ของสองแม่ลูก

ดังมาแต่ไกล พวกนางคุกเข่าลงตรงแทบเท้าของหลิง




ี
อ๋องแล้วแสร้งทําทรํ าไห้ออกมาอย่างโศกเศร้าจนแทบลุก


ไม่ขึ น “ท่านอ๋อง โทษหม่อมฉันทยอมให้คุณหนูรองตาม

ี








33

ี
ื
องค์รัชทายาทออกไปเทยวเล่นนอกเมองเถดเพคะ ไม่คิด
ิ
ิ
ี
เลยว่าจะเกดเรื องเช่นน ขึ น ขอให้ท่านอ๋องประทานโทษ

ิ
ตายให้หม่อมฉันตามคุณหนูรองผู้น่าสงสารไปเถดเพ



คะ...”












หลิงอ๋องนังจมทุกข์อยูในห้องโถง ดวงตาเฒ่าชราจ้อง
่


มองไปยังป้ายวิญญาณ “หากจะโทษก็ต้องโทษทเรา
ี


ี
ี

ี
ดูแลนางไม่ด อย่างน จะมหน้าไปพบพระชายาทล่วงลับ
ี
ไปแล้วได้อย่างไร...”












“เสด็จพ่ออย่าได้ทรงเสียพระทัยไปเลยเพคะ หากแม้แต่



ี

พระองค์ทรงเจ็บปวยขึ นมาอกคนแล้ว...” อว จอเยยน
ื
ี
ี
่
ี
รํ าไห้อย่างน่าเวทนา ใบหน้าเล็กขาวซดมหยาดนํ าตา
ี
แต้มงดงาม มองเห็นแล้วต้องร้สึกสะท้อนใจ ทว่านํ า
ู






34

ื
็
เสียงกลับกลายเปนเดอดดาลขึ นมาว่า “น้องสาวคงจะ


็
ตายตาไม่หลับเปนแน่!”
























------












ื
ื
[1] ซอจอ (世子) หมายถึงผู้สืบทอด



































35

ี

ตอนท 5 ความเวทนาลวง





















36

ตายตาไม่หลับหรือ












ี
นางก็ไม่อาจนอนตายตาหลับได้จริงๆ! อว อาเหราตั งใจ


ื

ั
ิ
ี

ฟงการเคลอนไหวทเกดขึ นในโถงไว้ทุกข์นั น มองสองแม่
ลูกใจดําอํามหิตทกําลังแสดงละครเปนคนดมคุณธรรม

ี
็
ี
ี

ทําให้ขนทัวร่างกายนั นพลันพากันลุกชัน









“คุณนายรองและคุณหนูใหญก็ช่างเสแสร้งทําเปน
่
็

ี

่
เวทนาสงสาร อาศัยช่วงเวลาทท่านอ๋องไม่อยูก็รังแกคุณ

ิ

ี
ื
หนู ตอนน เมอได้ยินว่าเกดเรื องขึ นกับท่านก็เสแสร้งทํา
เปนมเมตตาต่อหน้าท่านอ๋อง บ่าวก็โกรธแค้นยิงนัก คุณ

ี
็

หนูท่านรีบเข้าไปเถดเจ้าค่ะ อย่าให้สองแม่ลูกหลอกลวง
ิ



ี
ท่านอ๋องได้อก!” เจาเอ๋อร์ยังเปนเดอดเปนร้อนกว่านาง
็
็
ื

37

่
ี
เสียอก เร่งรัดนางเสียยกใหญ










ี
“อย่ารีบร้อนไป รอดูก่อนว่านางจะทําอะไรต่อไป” อว อา


เหราปดมอน้อยๆ บอกเปนนัยว่าให้นางเงยบเสียงลง
ั
็
ี
ื








คุณนายรองร้องไห้ไปสักพัก ทว่าเครื องประทินโฉมอัน



วิจตรบนใบหน้านั นกลับไม่พร่องลงไปเลยแม้แต่น้อย
ิ



อายุของนางนั นก็ได้ผ่านพ้นวัยสามสิบมาแล้ว อาจจะ



ุ
ี
เปนเพราะนางดูแลบํารงอย่างด ทั งร่างจึงมองดูคล้าย
็

ี
ี

กับคนอายุเพยงยสิบกว่าปเท่านั น ภายนอกดูอ่อนเยาว์
ี
ี
อย่างเห็นได้ชัด เมอยนคูกับอว จอเยยนนั นดูคล้ายเปน

ี
ื
ื

ื
่
็
่

ี
ี
เพยงพสาวน้องสาวเท่านั นเอง ทว่ารอยเ**◌ยวย่นใต้ฝุน
่
แป้งกลับลุกลามจนไม่อาจต้านทานได้







38

ู
ี

หลิงอ๋องมองสองแม่ลูกทร้องไห้สะอึกสะอื นก็ร้สึก
รําคาญขึ นมาอยูในท เช่นนั นจึงสะบัดอาภรณ์ของตนท ี
่
ี


่
พวกนางกุมเอาไว้ เอ่ยขึ นด้วยนํ าเสียงเย็นชาว่า “อยูๆ



ื
พวกเจ้าจะพาอาเหราออกไปข้างนอกเพอเหตุใด แล้ว


ี
พวกเจ้าก็ไม่ใช่ไม่ร้ว่ารัชทายาทนั นรังเกยจนาง บอกมา
ู


็
ี

นเปนแผนการของพวกเจ้าใช่หรือไม่”








ื
อว อาเหรามองเขาด้วยสายตาชนชม ไม่คิดเลยว่าว่าท่าน

ี

ี
ี
ู
็
ี
อ๋องผู้น จะเปนคนมความคิดถึงเพยงน ถึงขนาดร้ว่าการ
ี
ตายของนางนั นผิดปกติธรรมดา










เมอคุณนายรองได้ยินดังนั นก็พลันรํ าไห้ออกมาในทันใด
ื



ี
“ท่านอ๋อง เหตุใดพระองค์จึงกล่าวเช่นน เล่าเพคะ หม่อม




39

ี
็
ฉันก็ทราบดว่าคุณหนูรองเปนดังแก้วตาดวงใจของท่าน


ี

ี
แม้นหม่อมฉันจะอาจหาญถึงเพยงใดแต่ก็ไม่กล้าทจะ
็
กระทําเรื องเช่นนั นเปนแน่ หากในพระทัยของท่านอ๋อง



คิดว่าหม่อมฉันกระทําผิดคิดร้าย ก็ขอให้ท่านอ๋อง



ประทานโทษตายให้หม่อมฉันเถดเพคะ!”
ิ











่
ิ
ี
“เสด็จพ่อ ท่านแม่อยูปรนนบัติรับใช้ท่านมานาหลายป
ท่านยังไม่ทราบอกหรือเพคะว่านางเปนคนเช่นไร แม้แต่
็
ี


ี
มดสักตัวนางยังไม่กล้าเหยยบแล้วไฉนเลยจึงจะกล้าทํา



ร้ายน้องสาวได้เพคะ ทพระองค์ตรัสมานั นช่างทําให้คน
ี


ั

ฟงเจ็บปวดหัวใจยิงนัก หากเสด็จพ่อทรงกริ วก็โปรด


ประทานโทษตายให้ลูกและท่านแม่เถด ลูกไม่มอะไรจะ
ี
ิ

กล่าวอีกแล้วเพคะ!”















40

ี
ื
หลิงอ๋องได้ยินสองแม่ลูกพูดเช่นน ความโกรธเคองก็ลด


ี
ถอยลงไปบ้าง “เราเพยงถามดูเท่านั น”










“ไม่นะเพคะ หากท่านอ๋องประทานโทษตายมาให้หม่อม




ิ
ี
็
ฉันไฉนเลยจะไม่กล้ารับ แต่เยยนเอ๋อร์เปนผู้บริสุทธ ขอ
ี
ี
เพยงให้ท่านอ๋องทรงดูแลนางให้ด หม่อมฉันก็คลาย


ี
ี
ื
ี
กังวล ในชวิตมเพยงเยยนเอ๋อร์และจ อเอ๋อร์เปนบุตรธดา
ี
ิ
็
ื
่
จ อเอ๋อร์ก็ถูกส่งไปอยูค่ายทหารแห่งซซานตั งแต่เจ็ดขวบ
ี
ี
ตอนน ข้างกายมเพยงบุตรสาวคนเดยวแล้ว ขอให้ท่าน
ี
ี
ี
ิ
อ๋องทรงเมตตาสงสารด้วยเถดเพคะ”










ิ
หลิงอ๋องได้ยินเช่นนั นก็ทําได้เพยงถอนใจ “ลุกขึ นเถด
ี


ื

ู
็

ื
ิ
เมอคร่เปนเราทกล่าวเกนไป ในเมอเจ้าคิดถึงลูกชายถึง
ี

เพยงน รอจนเราจัดการงานศพของอาเหราเสร็จเรียบ
ี
ี
41

่
ร้อยแล้วจะไปทูลขอฝาบาทให้เรียกตัวเขากลับมายัง



ิ
ี
ื


ื
ิ
เมองเฟงเฉงเพอพบเจ้า ดหรือไม่”




ี
“ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง!” อนุรองและอว จอ
ื


ี
เยยนพยายามซ่อนสีหน้ายินดของตัวเองเอาไว้อย่างสุด
ี

ความสามารถ












อว อาเหราเมอเห็นดังนั นจึงค่อยเข้าใจขึ นมาบ้าง แท้จริง
ื

ี
แล้วทพวกนางเสแสร้งเล่นละครตบตาเช่นน ก็เพอนําตัว
ี


ื
ี

ื
ื
่

ี
ลูกชายทไปอยูในค่ายทหารตั งแต่เล็กกลับคนมา เพอให้
ื
่
ี
อว จ อนายน้อยสามแห่งจวนหลิงอ๋องกลับมาสูเมอง
ื
ี
ิ
ิ
เฟงเฉง อนุรองนั นแม้ว่าจะเปนเพยงอนุ แต่ในจวนหลิง
็

อ๋องก็มเพยงนางทสามารถให้กําเนดบุตรชายออกมาได้
ี

ี
ี
ิ
ขอเพยงให้เขากลับมา อํานาจของพวกนางสองคนก็จะ
ี




42

ยิงเพิมพูนมากขึ น!










แผนการสมบูรณ์แบบของสองแม่ลูกจําต้องสูญเปล่าสิ



จึงจะถูกต้อง












ี
ี
ื
เพราะอย่างนั น นางก็ไม่มทางให้อว จ อหวนกลับสูเมอง
ื
่
ิ
็
ิ
เฟงเฉงได้เปนอันขาด








ิ
เช่นนั นนางจึงใช้สายตาเปนเชงออกคําสังไปทางเจา

็


ี

่
เอ๋อร์ ซึงนางก็เข้าใจในทันท รีบร้องบอกคนทอยูในโถงไว้
ี
ทุกข์ขึ นว่า “ท่านอ๋อง คุณหนูรองกลับมาแล้วเพคะ!”











“อะไรนะ” หลิงอ๋องตนตระหนกจนผุดลุกขึ น รีบมองออก

ื





43

ไปด้านนอกโดยพลัน




















































































44

ี

็
ี

ตอนท 6 เปนองค์รัชทายาททฆ่าเจ้า




















“ท่านอ๋อง คุณหนูรองกลับมาแล้วเพคะ” เจาเอ๋อร์เดินนํา




ี
อว อาเหราเข้ามาจากด้านนอก










“ผหลอก!” อนุรองตกใจจนใบหน้าซดขาว ตระหนกจน
ี
ี


หน้าถอดสี











ี
ี

็

โดยเฉพาะอวี จอเยยน นางเปนผู้ทเห็นอว อาเหราถูก
ื
ี
รัชทายาทผลักตกหน้าผากับตาตนเอง แม้จะบอกว่าด้าน




45

ี

่
็

ล่างนั นเปนทะเลสาบ แต่เมออยูในสภาพอากาศทหนาว
ื
ี
เหน็บถึงเพยงนั นหากจะหนาวตายก็ไม่แปลกอันใด ถึง

จะถูกช่วยขึ นมาได้ก็คงจะแทบร่อแร่เต็มทน แล้วนางยัง





ี
เปนคนทสอดเข็มพิษเข้าสูร่างของอวี อาเหราด้วยตนเอง
่
็
ี
่
อกต่างหาก แล้วเหตุใดนางจึงยังมชวิตอยูได้เล่า
ี
ี








ี
็
ี
ี
หากไม่มชวิตรอด ก็จะต้องเปนผแน่ๆ!







หรือว่านางจะมาเอาชวิต
ี











่
นางตกใจจนใบหน้าถอดสี รีบซ่อนตัวอยูหลังโตะบูชา
๊


กุมศรษะแล้วส่ายหน้า “อย่าเข้ามา อย่าเข้ามานะ! ข้าไม่
ี


ได้ตั งใจจะฆ่าเจ้า ไม่ใช่ข้า! ใช่แล้ว! เปนรัชทายาทต่าง
็









46

็

ี
หากทฆ่าเจ้า เปนเขาทผลักเจ้าตกหน้าผา ข้าไม่ได้ทํา!”
ี







ี
“เยยนเอ๋อร์ พูดจาเหลวไหลอะไรของเจ้ากัน” อนุรองพอ



ี

จะใจเย็นขึ นมาบ้าง ใบหน้าทแต่เดิมไร้ซึงสีเลือดเมอมอง

ื

เห็นเงาสะท้อนทอยูใต้เท้าของอวี อาเหราแล้วก็ยิงเรียบ

่
ี
ี
ี
เย็นมากขึ น ทว่ากลับได้ยินอว จอเหยยนทกระโดดไป

ี
ื

หลบอยูหลังโตะวางป้ายวิญญาณแล้วพูดจาเลอะเทอะ
่
๊
ด้วยถ้อยคําทไม่สมควรพูด นางก็ได้รีบตัดบท แต่ไม่คิด
ี



เลยว่าจะช้าไปหนึ งก้าว













หลิงอ๋องทกําลังจะก้าวเดินกลับสะดุดด้วยคําพูดของอว ี
ี

ื

จอเยยน เขาได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคําไม่ตกหล่น หลังจาก
ี


่
ู
ี
ทลังเลไปคร่หนึ ง เขาก็บันดาลโทสะเสียจนระงับไว้ไม่อยู

ื
หยิบป้ายวิญญาณบนโตะทุบเข้าไปบนร่างของอวี จอ
๊




47